Implementasi Konvensyen Penghapusan Segala Bentuk Diskriminasi Terhadap Wanita dan Konvensyen Hak Kanak-Kanak di Malaysia

Konvensyen Mengenai Penghapusan Segala Bentuk Diskriminasi Terhadap Wanita (CEDAW) berusaha untuk mengakhiri diskriminasi terhadap wanita dalam semua bentuknya, termasuk dalam konteks seperti akses kepada penjagaan kesihatan, pekerjaan, dan penyertaan politik. Negara-negara yang meratifikasi CEDAW berjanji untuk mengambil tindakan untuk mengakhiri diskriminasi gender dan memastikan hak-hak sama wanita. Selain menyediakan rangka kerja bagi individu, kumpulan, dan NGO untuk melaporkan keadaan hak wanita di negara-negara yang telah meratifikasi Konvensyen ini, Konvensyen ini juga menetapkan sistem pelaporan kerap oleh kerajaan mengenai kemajuan mereka dalam melaksanakan Konvensyen tersebut. CEDAW merupakan salah satu perjanjian hak asasi manusia yang paling banyak diratifikasi di dunia dan telah menerima ratifikasi daripada 189 negara.

Pelaksanaan Konvensyen Mengenai Penghapusan Segala Bentuk Diskriminasi Terhadap Wanita (CEDAW) melibatkan inisiatif di peringkat nasional dan antarabangsa. Negara-negara yang telah meratifikasi CEDAW dikehendaki mengambil tindakan di peringkat negara untuk mengakhiri diskriminasi terhadap wanita dan memastikan hak-hak sama wanita. Antaranya termasuk menggubal undang-undang dan peraturan baru serta mengubah undang-undang lama untuk memastikan kesesuaian dengan Konvensyen. Jawatankuasa CEDAW, sebuah pasukan pakar yang tidak berpihak yang bertanggungjawab mengawasi penghormatan terhadap Konvensyen, juga diwajibkan untuk menerima laporan secara berkala dari negara-negara. Laporan ini memberikan maklumat mengenai status negara tersebut dalam hal hak wanita dan langkah-langkah yang diambil untuk mengakhiri diskriminasi.

Malaysia telah mengambil beberapa tindakan untuk memerangi diskriminasi terhadap wanita dalam mempraktikkan Konvensyen ini. Sebagai contoh, negara ini telah melaksanakan undang-undang yang melindungi wanita daripada penderaan dan gangguan, seperti Akta Keganasan Rumah Tangga dan Akta Gangguan Seksual. Selain itu, Malaysia telah menubuhkan Majlis Pembangunan Wanita Negara untuk memajukan hak-hak wanita dan kesaksamaan gender. Namun, masih terdapat tempat-tempat di Malaysia di mana diskriminasi terhadap wanita masih menjadi masalah serius. Di tempat kerja, misalnya, wanita masih mengalami diskriminasi dan menerima upah yang lebih rendah serta peluang promosi yang lebih sedikit berbanding lelaki. Selain itu, prasangka terhadap wanita wujud dalam sektor-sektor termasuk politik, akses kepada penjagaan kesihatan, dan pendidikan.

Logo CEDAW

Peningkatan Yang Signifikan Selepas Penerimaan CEDAW di Malaysia.

Pindaan kepada Akta Pekerjaan 1955.

Perkara 11 dalam CEDAW melindungi hak wanita di tempat kerja, namun Malaysia belum sepenuhnya melaksanakan peruntukan ini. Ini dapat dibuktikan dengan fakta bahawa, berdasarkan Survei Angkatan Kerja 2016, hanya 54.3% daripada angkatan kerja adalah wanita. Selain itu, mengikut Statistik Wanita, Keluarga, dan Masyarakat 2016, 60% wanita masih tiada pekerjaan dan enggan mencari pekerjaan kerana terikat dengan tugas rumah dan akibatnya tidak mahu mencari pekerjaan di pasaran buruh disebabkan tekanan keluarga.

Walaupun Akta Pekerjaan 1955 telah dipinda pada tahun 2011 untuk merangkumi peruntukan-peruntukan mengenai gangguan seksual, undang-undang ini menghadapi masalah dengan proses aduan dan definisi gangguan seksual yang tidak tepat. Masalah dengan mekanisme aduan dapat dilihat dalam kes Mohd Ridzwan bin Abdul Razak v. Asmah binti Hj Mohd Nor, di mana mahkamah menentukan bahawa mangsa gangguan seksual dibenarkan membawa tuntutan mereka ke mahkamah sivil, tetapi tetap menjadi masalah kerana ia memerlukan wanita untuk melalui proses undang-undang yang sukar dan panjang untuk membuat aduan tentang gangguan seksual dan mencari penyelesaian.

Selain itu, Malaysia belum sepenuhnya melaksanakan Perkara 13 CEDAW, yang bertujuan untuk memajukan hak-hak wanita dalam bidang kehidupan sosial dan ekonomi. Ini disebabkan oleh fakta bahawa wanita yang meminta bantuan kewangan sering kali ditolak kerana mereka entah tidak mempunyai pengetahuan yang mencukupi atau tidak lagi memenuhi syarat-syarat yang ditetapkan kerana taraf gaji mereka. Tambahan pula, dalam satu laporan di New Straits Times bertajuk "Meningkatkan penyertaan wanita dalam tenaga kerja", dinyatakan bahawa wanita sering mengorbankan pencen mereka untuk membina keluarga, yang memaksa mereka berhenti bekerja awal. Selain itu, anggaran 5000 wanita akan mengemukakan kebankrapan antara tahun 2013 hingga Oktober 2017. Ini disebabkan oleh ketidakaktifan wanita dalam tenaga kerja Malaysia. Tambahan pula, isteri bukan warganegara mungkin berasa tertekan untuk bergantung kepada suami mereka untuk sokongan kewangan kerana hampir mustahil bagi mereka untuk membuka akaun bank individu.

Salah satu kes yang berkaitan dengan hak wanita di Malaysia adalah A/p Beatrice Fernandez v. Sistem Penerbangan Malaysia dan Lain-lain.31 Pemohon dalam kes ini merupakan seorang pramugari yang pada 3 Mei 1998, menandatangani kontrak yang mengandungi terma dan syarat pekerjaannya. Menurut Perenggan 2(3) Jadual Pertama perjanjian tersebut, responden mempunyai hak untuk menghentikan pekerjaan pemohon jika dia enggan meletak jawatan jika mengandung.Kemudian, pemohon mengadu kepada responden, berhujah bahawa klausa-klausa diskriminatif tersebut melanggar Artikel 8 Perlembagaan Persekutuan dan harus dinyatakan tidak sah. Setelah Mahkamah Tinggi dan Mahkamah Rayuan menolak tuntutannya, dia membawa kes tersebut ke Mahkamah Persekutuan.

Mahkamah kemudiannya memutuskan bahawa peruntukan dalam Perlembagaan Persekutuan (FC) dalam Perkara 8(2) hanya melarang diskriminasi terhadap pekerja dalam sektor awam dan tidak termasuk pelanggaran hak yang dilakukan oleh sektor swasta. Menurut pendapat saya, langkah yang diambil untuk melindungi hak-hak Beatrice Fernandez dalam kes ini, serta hak-hak wanita lain yang bekerja dalam sektor swasta, masih belum mencukupi. Oleh kerana sudah terbukti dalam kes ini bahawa apa jua diskriminasi yang dilakukan kepada mereka tidak akan dapat dibawa di bawah Perkara 8(2) FC semata-mata kerana mereka berada dalam sektor swasta, penggunaan definisi yang ketat terhadap Perkara 8(2) FC meningkatkan risiko wanita dalam sektor swasta mengalami situasi ini.

Kes berikut adalah Noorfadilla bt Ahmad Saikin v. Chayed bin Basirun & Ors.34. Plaintif dalam kes ini dijemput ke sesi taklimat setelah mengemukakan permohonan untuk jawatan sebagai Guru Sandaran Tidak Terlatih (GSTT). Beliau ditanya sama ada beliau mengandung atau tidak semasa sesi tersebut. Setelah beliau mengakui bahawa beliau sebenarnya mengandung, memo beliau ditarik balik. Plaintif kemudian menuntut defendan kerana menolak permohonannya untuk bekerja sebagai GSTT, dengan mendakwa bahawa tindakan defendan melanggar Perkara 8(2) Perlembagaan Persekutuan (FC) kerana ia merupakan diskriminasi gender. Ini disebabkan oleh Perkara 1 dan Perkara 11 CEDAW yang dilaksanakan dalam Perkara 8(2) FC sebagai hasil daripada Malaysia menerima CEDAW, dan pembatalan tersebut oleh itu melanggar kedua-dua perenggan tersebut atas alasan bahawa menolak permohonannya semata-mata kerana beliau mengandung merupakan diskriminasi gender. Selain itu, dinyatakan dalam Perkara 8(2) FC bahawa agensi-agensi awam tidak boleh terlibat dalam diskriminasi gender terhadap pemohon jawatan. Oleh itu, defendan melanggar hak beliau di bawah Perkara 8(2) FC kerana defendan tergolong dalam kategori pihak berkuasa awam seperti yang ditakrifkan dalam Perkara 160 FC. Hal ini memberikan kesan bahawa plaintif hanya berjaya kerana fakta-fakta tepat memenuhi keperluan FC dan bukan kerana mahkamah sebenarnya ingin mempertahankan hak-hak beliau.

Selepas itu, terdapat kes Air Asia Berhad v. Rafizah Shima binti Mohamed Aris. Dalam kes ini, responden merupakan seorang pekerja syarikat pihak rayuan dan telah memasuki kontrak selama empat tahun dengan pihak rayuan untuk menyertai program latihan jurutera. Beliau bersetuju untuk tidak mengandung selama empat tahun latihan tersebut dan pihak rayuan berhak menolak perjanjian jika beliau melakukannya. Namun, pada tahun terakhir latihan, responden mengandung, dan pihak rayuan membatalkan perjanjian tersebut.

Responden kemudian mengemukakan kes kepada mahkamah, dengan dakwaan bahawa perjanjian tersebut diskriminatif sejak awal kerana ia melanggar beberapa garis panduan CEDAW serta Art. 8 Perlembagaan Persekutuan. Mahkamah mengabaikan keputusan dalam kes Noorfadilla dan memutuskan bahawa CEDAW tidak mempunyai kedudukan undang-undang di Malaysia kerana Parlimen negara belum menggubal mana-mana undang-undang yang menerima keperluannya. Mereka berpendapat bahawa perjanjian tersebut tidak mendiskriminasi responden sebagai hasilnya.

Pada masa kini, Seksyen 81 Akta Pindaan meningkatkan denda bagi majikan yang gagal menyiasat aduan pelecehan seksual dari RM10,000 kepada RM50,000 dan mewajibkan syarikat sentiasa mempamerkan notis secara ketara untuk memberi pendidikan kepada pekerja mengenai pelecehan seksual di tempat kerja. Akta Pindaan ini telah meningkatkan tempoh cuti bersalin bagi semua pekerja wanita dari 60 hari kepada 98 hari, dan ia menjadikan pengguguran pekerja wanita yang mengandung atau sakit disebabkan kehamilan mereka sebagai tidak sah kecuali terdapat pelanggaran kontrak pekerjaan, kelakuan tercela, atau penutupan perniagaan. Tanggungjawab majikan adalah untuk membuktikan bahawa kehamilan atau penyakit pekerja bukanlah sebab pengguguran.

Pindaan Kepada Kanun Keseksaan.

Kanun Keseksaan Malaysia

Kanun Keseksaan Malaysia Seksyen 376, hukuman bagi rogol menyatakan bahawa sesiapa yang melakukan rogol akan dihukum dengan penjara tidak kurang daripada lima tahun atau tidak lebih daripada 20 tahun, dan juga boleh dikenakan sebatan. Beberapa pindaan positif kepada kanun keseksaan telah dikemukakan dan dikuatkuasakan. Beberapa pindaan yang relevan akan diberikan penekanan di sini:

Dalam Seksyen 375 Akta Kanun Keseksaan (pindaan) 2012, juga dianggap sebagai rogol jika persetujuan diperoleh daripada mangsa dengan menggunakan kedudukan kuasa lelaki ke atasnya atau hubungan profesional atau hubungan kepercayaan lain berkaitan dengannya. Ini dipengaruhi oleh Artikel 5 CEDAW yang menyebutkan bahawa Artikel tersebut dibuat untuk 'memodifikasi corak tingkah laku lelaki dan perempuan' dan 'memastikan pendidikan keluarga merangkumi pemahaman yang sewajarnya tentang keibuan sebagai fungsi sosial dan pengiktirafan tanggungjawab bersama lelaki dan perempuan dalam mendidik dan membangunkan anak-anak mereka.

Dalam Seksyen 376 Kanun Keseksaan, jika rogol dilakukan terhadap seorang wanita yang mengandung, pelaku akan dihukum dengan penjara tidak kurang daripada lima tahun dan tidak lebih daripada tiga puluh tahun, dan juga boleh dikenakan sebatan.

Dalam Seksyen 376 (3) Kanun Keseksaan, hukuman untuk liwat adalah penjara tidak kurang daripada lapan tahun dan tidak lebih daripada tiga puluh tahun, dan sebatan tidak kurang daripada sepuluh sebatan. Ini adalah tambahan kepada hukuman sebelumnya yang menyatakan bahawa hukuman untuk tuduhan serupa hanya sebanyak enam tahun dan tidak melebihi sepuluh tahun penjara.

Dalam Seksyen 375A Kanun Keseksaan, suami (semasa perkahwinan yang sah) yang menyebabkan kecederaan atau ketakutan akan kematian untuk melakukan persetubuhan dengan isterinya akan dihukum dengan penjara untuk tempoh yang mungkin berlarutan hingga lima tahun. Ini dilakukan berdasarkan Artikel 15 (2) CEDAW yang menyatakan bahawa 'negara-negara pihak hendaklah memberikan kepada wanita, dalam perkara sivil, kapasiti undang-undang yang sama seperti lelaki dan peluang yang sama untuk melaksanakan kapasiti tersebut. Secara khusus, mereka hendaklah memberikan hak yang sama kepada wanita untuk membuat kontrak dan mengurus harta dan hendaklah memperlakukan mereka secara sama dalam semua peringkat prosedur di mahkamah dan tribunal.

Pindaan-pindaan yang pelbagai ini yang memberi tumpuan kepada hak-hak wanita dan hak-hak mereka di tempat kerja serta peningkatan perlindungan mereka terhadap kesalahan jenayah adalah manfaat daripada pengesahan CEDAW. Isu ini akan diberi penekanan lebih dalam kertas penyelidikan dengan membawa data dan contoh-contoh berkaitan dengan perkara tersebut.

Reservasi Yang Diminta Oleh Kerajaan Malaysia.

Artikel 29 Konvensyen Mengenai Penghapusan Segala Bentuk Diskriminasi Terhadap Wanita (CEDAW)

Penyelesaian perselisihan mengenai tafsiran atau pelaksanaan Konvensyen ini tercakup dalam Artikel 29 Konvensyen Mengenai Penghapusan Segala Bentuk Diskriminasi Terhadap Wanita (CEDAW). Ia menyatakan dengan jelas bahawa sebarang perselisihan antara Negara Pihak harus diselesaikan melalui arbitraj atau dibawa ke Mahkamah Keadilan Antarabangsa, dan sebarang konflik antara Negara Pihak dan seseorang atau kumpulan orang harus dibawa ke Jawatankuasa Penghapusan Diskriminasi Terhadap Wanita.

Berkenaan dengan penyelesaian perselisihan yang melibatkan tafsiran atau pelaksanaan CEDAW, Malaysia telah menyatakan bahawa ia tidak mengiktiraf bidang kuasa Mahkamah Keadilan Antarabangsa atau Jawatankuasa Penghapusan Diskriminasi Terhadap Wanita. Oleh kerana terdapat kemungkinan orang dan organisasi tidak mempunyai akses kepada proses antarabangsa untuk menyelesaikan perselisihan mengenai hak mereka di bawah CEDAW, ini mungkin akan mengehadkan keberkesanan Konvensyen dalam menghapuskan diskriminasi terhadap wanita di Malaysia.

Perkara 9(2) CEDAW

Warganegaraan termasuk dalam Perkara 9(2) Konvensyen Mengenai Penghapusan Segala Bentuk Diskriminasi Terhadap Wanita (CEDAW). Ia secara khusus menyatakan bahawa "Negara-negara Pihak hendaklah memberikan kepada wanita hak yang sama dengan lelaki untuk memperoleh, mengubah, atau mengekalkan kewarganegaraan mereka."

Perkara 9(2) CEDAW menjadi subjek reservasi yang dibuat oleh Malaysia, yang menunjukkan penerimaan separa daripada negara tersebut terhadap peruntukan tersebut. "Tidak mengiktiraf peruntukan-peruntukan Perkara 9(2) Konvensyen dalam apa jua yang berkaitan dengan pemberian kewarganegaraan kepada anak yang dilahirkan di luar perkahwinan," dinyatakan dalam reservasi Malaysia terhadap Perkara 9(2).

Kebimbangan mengenai pelaksanaan Perkara 9(2) dan perlakuan terhadap wanita dalam konteks kewarganegaraan telah dikemukakan di Malaysia. Sebagai contoh, seorang anak yang dilahirkan daripada bapa Malaysia dan ibu warga asing tidak diberikan kewarganegaraan secara automatik di bawah undang-undang Malaysia dan perlu mendaftar untuk mendapatkannya. Sebaliknya, seorang anak yang dilahirkan daripada ibu Malaysia dan bapa warga asing, akan segera menjadi warganegara. Perbezaan ini telah mendapat kritikan kerana dianggap tidak adil terhadap wanita dan melanggar garis panduan CEDAW.

Malaysia terus membantah Perkara 9(2) CEDAW. Peruntukan dalam Perlembagaan Persekutuan tentang penyaluran kewarganegaraan kepada anak-anak yang dilahirkan di luar negara oleh ibu dari Malaysia terus menunjukkan diskriminasi. Hanya bapa dari Malaysia yang lebih mudah memberikan kewarganegaraan mereka kepada anak-anak mereka berbanding ibu, yang perlu melalui proses yang lebih rumit. Permohonan kewarganegaraan seperti ini memerlukan tempoh tunggu dua tahun sebelum diluluskan, dan ketiadaan alasan penolakan mengurangkan kemungkinan rayuan berjaya dan mengamanatkan tempoh tunggu tambahan dua tahun.

Status undang-undang isteri bukan warganegara yang berkahwin dengan warganegara Malaysia bergantung sepenuhnya kepada suami mereka. Suami Malaysia perlu memberikan pengesahan untuk bekerja dan hadir pada semua permohonan untuk Pas Lawatan Sosial Jangka Panjang dan pembaharuan berulangannya, serta permohonan untuk kewarganegaraan dan kediaman tetap. Status imigresen isteri bukan warganegara boleh terancam jika suami tidak memilih untuk hadir di pejabat Jabatan Imigresen, meninggalkan wanita terdedah dalam situasi penderaan domestik, pengecualian, pemiutangan, atau kematian suami.

Syarat-syarat permohonan, prosedur kelulusan, dan jangka masa untuk memperoleh Kediaman Tetap dan Pas Lawatan Sosial Jangka Panjang berbeza di pejabat Imigresen yang berbeza. Pegawai Imigresen boleh memberikan visa jangka pendek kepada pasangan tanpa anak mengikut budi bicara mereka. Terdapat kekurangan kejelasan dan keseragaman dalam prosedur ini, tanpa justifikasi diberikan untuk tempoh keberlakuan visa yang lebih singkat dan jangka masa tunggu yang lebih lama untuk Kediaman Tetap atau alasan-alasan mengapa permohonan mungkin ditolak.

Akibat pembatasan ini, wanita di Malaysia tidak diberikan hak kewarganegaraan yang sama seperti lelaki apabila anak dilahirkan di luar perkahwinan. Ini dapat membatasi kemampuan wanita untuk memperoleh, mengubah, atau mengekalkan kewarganegaraan mereka dan boleh mempengaruhi kedudukan dan hak anak-anak mereka. Kebimbangan juga telah diungkapkan mengenai perlakuan terhadap wanita dalam perkahwinan campuran antara warganegara, kerana mereka mungkin menghadapi kesulitan untuk mendapatkan kewarganegaraan atau mengalami batasan dalam kebebasan bergerak.

Kesimpulan

Konvensyen Mengenai Penghapusan Segala Bentuk Diskriminasi Terhadap Wanita (CEDAW) adalah satu instrumen penting yang bertujuan untuk melindungi hak-hak wanita dan menghapuskan diskriminasi terhadap mereka. Dalam konteks Malaysia, CEDAW telah memberi sumbangan yang signifikan dalam memperbaiki perlindungan hak-hak wanita dan mempromosikan kesamarataan gender.

Melalui CEDAW, Malaysia telah melakukan beberapa langkah positif untuk meningkatkan hak-hak wanita. Pindaan-pindaan undang-undang yang dijalankan telah memberikan perlindungan yang lebih baik bagi wanita dalam situasi seperti pelecehan seksual di tempat kerja, cuti bersalin yang diperpanjang, dan larangan memecat pekerja wanita hamil atau sakit akibat kehamilan mereka.